سازمان مجاهدین خلق(منافقین) دقیقا از روز بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، برنامه تصرف کلیت حکومت به هر طریق ممکن را در دستور کار خود داشت.
سازمان منافقین از یکسو بر حمایتهای مردمی و آمادگی میلیشیا و گستردگی پایگاه اجتماعی خویش اصرار داشت و این سازماندهی را مقوم مشروعیت رفتارش برای کسب «همه قدرت» تلقی میکرد و از سوی دیگر پدیدهای که چماقداری میخواند، حملات به دفاتر و ستادهای علنی خویش را معلول تضاد سازمان با ارتجاع قلمداد میکرد و اظهار میداشت که ارتجاع قصد ایزوله کردن نیروهای مترقی را دارد! لذا از اولین روزهای پس از پیروزی انقلاب، سازمان مدام خطر جنگهای داخلی مانند لبنان و ویتنام را گوشزد میکرد و این هشدارها معنایی جز این نداشت که خود را یک طرف جنگ داخلی و طرف دیگر را ارتجاع یا همان خط امام میدانست.